"Με ακρωτηρίασαν οι χούλιγκαν"

Την ώρα όπου τα αθλητικά ραδιόφωνα μετρούσαν νικημένους και χαμένους «ήταν ο Ολυμπιακός που κέρδισε μεν τον αγώνα αλλά χάνει το πρωτάθλημα ή ο Παναθηναϊκός που έχασε μεν τον αγώνα αλλά πάει για το πρωτάθλημα;» - έφτασε η είδηση: Η γυναίκα που εργαζόταν ως σεκιούριτι στο ΟΑΚΑ, ακριβώς κάτω από τη Θύρα 5, και την οποία στο 67ο λεπτό της αναμέτρησης ο υπεύθυνος ασφαλείας τη μετέφερε αγκαλιά προς το ασθενοφόρο, είχε χτυπήσει σοβαρά. «Χάνει τα δύο της δάχτυλα» ήταν η πρωινή διάγνωση-ανταπόκριση από το ΚΑΤ. «Δεν ήταν...
η πρώτη μου φορά ούτε σε γήπεδο ούτε σε ντέρμπι, όπως λανθασμένα λένε από το πρωί. Τέσσερα χρόνια εργάζομαι ως σεκιούριτι στο ΟΑΚΑ- και στο μπάσκετ και στο ποδόσφαιρο του Παναθηναϊκού» είναι οι πρώτες αγανακτισμένες κουβέντες που βγαίνουν από το στόμα της άτυχης Ανδρονίκης Τυχερού . Στον θάλαμο του ΚΑΤ χθες το απόγευμα, λίγο μετά το χειρουργείο που της στοίχισε δύο δάχτυλα από το δεξί χέρι της, είναι εξαντλημένη αλλά και θυμωμένη.

«Μερικός ακρωτηριασμός ονυχοφόρου φάλαγγος δείκτη και αντίχειρα και επιπόλαια εγκαύματα στην παλάμη» είναι ο επίσημος απολογισμός του... μεροκάματου του τρόμου. «Και 100 ευρώ αντί για 35 που παίρνω συνήθως» προσθέτει. «Μου τα έδωσε ο προϊστάμενός μουλόγω του τραυματισμού μου.Ηρθαν πάντως ε κπρόσωποι της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και ο ίδιος ο αντιπρόεδρος,ο κ.Αντωνιάδης, με επισκέφθηκε νωρίτερα και είπαν ότι θα αναλάβουν όλα μου τα έξοδα». Παρηγοριά...

Η κυρία Τυχερού τα πρωινά εργαζόταν ως σεκιούριτι σε τράπεζες. Τα γήπεδα ήταν «ένα επιπλέον μεροκάματο.Ποτέ ξανά όμως» λ έει εμφανώς θυμωμένη- δεν έχει συμπληρωθεί ούτε 24ωρο από τον σοβαρό τραυματισμό της. «Και δεν πιστεύω ούτε στο ελάχιστο ότι θα μπορούσε η δική μου περίπτωση να αποτελέσει αποτρεπτικό παράδειγμα. Μόνο με πραγματικά μέτρα θα μπορούσε να δοθεί λύση.Αλλά τι να περιμένεις όταν τη μία τους περνούν Αυτόφωρο και την επομένη τους αφήνουν;» ρωτάει ρητορικά.

«Ησουν τυχερή μες στην ατυχία σου» της δίνει κουράγιο η συνάδελφός της, που έσπευσε να της συμπαρασταθεί. Δεν γνώριζε ούτε το όνομά της αλλά την επισκέφθηκε μαζί με ακόμη έναν σεκιουριτά για να της δώσουν μια ανθοδέσμη και να της ευχηθούν περαστικά. Στο άκουσμα της λέξης «τυχερή» κοιτάζει το μπανταρισμένο χέρι της που το ξεκουράζει σε ένα μαξιλάρι. «Σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να είχα καεί ολόκληρη.Είναι όμως το δεξί μου χέρι.Δεν ξέρω αν μπορώ να βάλω προσθετικά μέλη.Δεν μου είπαν ακόμη. Νομίζω όμως ότι στον αντίχειρα δεν γίνεται.Με τρομάζει λίγο η προσαρμογή και είμαι θυμωμένη.Πρέπει όμως να προχωρήσω.Η ζωή μου θα δυσκολέψει τώρα,αλλά θα τα καταφέρω».
«Προβληματικοί άνθρωποι βγάζουν επάνω μας τα απωθημένα τους»

Η ιστορία της Νίκης, όπως τη φωνάζουν οι οικείοι της, ξεκίνησε κάπως έτσι: « Κάτω από τη Θύρα 5 στάθηκα για πρώτη φορά.Εκεί με τοποθέτησαν με το καρεκλάκι μου,δεν το επέλεξα,όμως όπου κι αν καθόμουν σε αυτόν τον αγώνα,το ίδιο θα ήταν.Τόσες κροτίδες,φωτοβολίδες,μπουκάλιαμέχρι και κότες εντός του αγωνιστικού χώρου πέταξαν...Τι σημασία έχει αν είμαι γυναίκα,τι σημασία έχουν τα τρία,τα τέσσερα ή τα πέντε χρόνια;Και γάντι πυρίμαχο φορούσα στο δεξί μου χέρι.Αυτοί οι ανεγκέφαλοι και κομπλεξικοίδιασκεδάζουν να βγάζουν τα απωθημένα τους επάνω μας.Είναι βαθιά προβληματικοί άνθρωποι. Μας πετάνε φωτοβολίδες και μπουκάλια για να γελάνε.Εδώ την ώρα που ερχόταν ο γαμπρός μου, ο οποίος δούλευε μαζί μου,με τον υπεύθυνο ασφαλείας του γηπέδου για να με βγάλουν έξω,τους πετούσαν κροτίδες.Το θεωρούσαν αστείο»...

www.tovima.gr